محمدرضا جلالی نائینی (زاده ۱۲۹۵ نایین - درگذشت ۱۱ فروردین ۱۳۸۹ تهران)

روزنامه نگار، وکیل، سیاستمدار، نماینده مجلس سنا و محقق و زبانشناس و قرآن پژوه 

آقای دکتر جلالی فرزند مرحوم میر سید حسن جلالی و نواده مرحوم سید حسین به نوشته مرحوم حسین امامی نائینی «میرزا سیدرضا خان جلالی آخرین پسر مرحوم حسین خان هستند و از فارغ التحصیلان دانشکده حقوق و از وکلای دادگستری و از نویسندگان عالیقدر روزنامه‌های کشور و کاروان و از خاندان‌های اصیل و قدیمی نائین و نیای ایشان میر سید حسین از سادات محترم جلیل القدر واز علماء و زهاد بزرگ آقای دکتر جلالی در سال 1290 در نائین متولد و تحصیلات قدیمه را در مکتب ملارضا و سپس در اصفهان در مدرسه حکیم نظامی ادامه دادند، تحصیلات دانشگاهی را در رشته‌ی قضایی گذرانده و در سال 1318 دانشنامه لیسانس را از دانشگاه تهران دریافت داشتند».

از شما چه پنهان

خاطرات مطبوعاتی و سینمایی

احمد طالبی نژاد

مردمان منطقه‌ی نایین از دیرباز آوازه‌ای بزرگ در فرهنگ و هنر داشته‌اند و همواره با دست‌های پرتوان خود هنر می‌آفرینند. از جمله آن هنر گلیم بافیست که طبیعتا جنبه‌ی کاربردی آن برای پدید آورندگانش بسیار مهم و با ارزش بوده است.

باقرخان پیرنیا فرزند دوم مرحوم معاضد السلطنه پیرنیا و از رجال فعال و مدبر نایین است که سال‌ها با جدیت و صمیمیت در مقامات مختلف مملکت خدمات فراوانی انجام دادند.

نام انگلیسی Goitered Gazelle نام علمی  Gazella subgutturosa

درمنه‌زارها، تاغ‌زارها و قیچ‌زارهای منطقه عباس‌آباد از مناسب‌ترین زیستگاه‌های آهو بوده و سوابق و شواهد گذشته نشان دهنده وجود دسته‌های بزرگی از این جانور زیبا در سراسر نقاط هموار منطقه می‌باشد. به علت دشتزی‌بودن، آسیب‌پذیری بالا و شكار بی‌رویه، در گذشته و عدم وجود تشکیلات زیست محیطی تا یک دهه قبل در شهرستان نایین جمعیت آن به شدت كاهش یافته است. به طوریكه در دشت‌های شمالی منطقه به ندرت یافت می‌شود. 

در این پست واژه‌های ناب و اصیل گویش نایینی به مرور زمان گنجانده خواهد شد. این فرایند همچنین با یاری خوانندگان کامل می‌شود. شما می‌توانید واژه‌هایی را که از دید خودتان اصیل و  ناب هستند در بخش دیدگاه همین پست و یا از طریق بخش ارتباط با ما بفرستید. امیدواریم این اقدام در بلند مدت باعث حفظ  این یادگار کهن گردد.

آب انبار فیض با بادگیری کج؛ شاید همان اتفاقی که برای "برج پیزا"ی معروف افتاده است!

ولایت خور و بیابانک قرن‌ها به نام جندق و بیابانک معروف بود زیرا یکی از شاهزاده‌های جنوب و شمال و بالعکس از این روستا می‌گذشت و خرمای جنوب و زیره کرمان و شال قناویز و قالی کرمانی و پارچه‌های زری و قلاب دوزی و گلابتون یزدی و پسته اردکان و عبای نایین، از این گذرگاه کویری، به شمال ایران و روسیه و سایر نقاط جهان برده می‌شده و از آن طرف نفت باکو و قند کلوخه روسی و برنج مازندران و مصنوعات اروپایی به جنوب حمل می‌شده و تمام این مال التجاره، از روستایی می‌گذشته به نام جندق و به همین واسته بخش خور و بیابانک به نام جندق معروف شده که گفته‌اند: معروف شود دهی که افتاد سر راه.

شهر نایین و بسیاری از روستاهای آن گویش ویژه‌ای دارند که به زبان نایینی یا گویش نایینی مشهور است. حدود پنجاه هزار نفر به این گویش سخن می‌گویند و قلمرو انتشار آن از شمال غربی تا نزدیکی‌های اردستان و از جنوب تا حوالی عقدا در استان یزد و از سمت شمال تا انارک و از سوی جنوب غربی تا کوهپایه اصفهان می‌رسد.

محمدیه که امروز برزنی از شهر نایین محسوب می‌گردد به عقیده آندره گدار (در کتاب آثار ایران، ص331) نخستین مکان نایین بوده است.